وضعیت آموزش بالینی از نظر دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی یاسوج

مقدمه: شناخت وضعیت بالینی حرفه پرستاری برای تقویت روش های اثربخش و تعیین و حل مشکلات ضروری است. در همین راستا، این پژوهش با هدف تعیین وضعیت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در یاسوج در سال 1381 انجام گرفت. روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، بر روی کلیه دانشجویان پرستاری (100 نفر) ترم سوم و بالاتر، با استفاده از پرسشنامه ای پایا و روا که چهار محور وضعیت مربی، محیط و تسهیلات، برنامه ریزی آموزشی و فراگیر را با مقیاس رتبه ای می سنجید، انجام شده است. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی، آزمون t و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: اکثریت دانشجویان (55 درصد) آموزش بالینی را در سطح خوب ارزشیابی نمودند. همچنین ارزشیابی در حیطه های مربی (51 درصد)، برنامه آموزشی (52 درصد)، فراگیر از نظر خود (53 درصد) در سطح خوب، ولی 60 درصد دانشجویان ارزشیابی محیط بالینی و 42 درصد تسهیلات آموزشی را متوسط ارزیابی نمودند در حالی که از نظر 46 درصد دانشجویان تسهیلات رفاهی ضعیف گزارش شده بود. نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان پرستاری، وضعیت آموزش بالینی بویژه در زمینه های ارزشیابی مربی و دانشجو و برنامه ریزی آموزشی خوب ولی در زمینه محیط بالینی و تسهیلات رفاهی و آموزشی ضعیف بوده است. پیشنهاد می گردد اقدامات مناسب برای فراهم آوردن امکانات و تجهیزات مورد نیاز دانشجویان در محیط بالینی انجام گیرد.